Magnesy posiadają dwoma biegunami: północnym oraz południowym. Mają również właściwości magnetyczne, tworząc pole magnetyczne, które wabi inne obiekty metalowe lub inny magnes neodymowy o przeciwnym biegunie. Połączenie bieguna północnego (N) oraz południowego (S) na jednym magnesie stanowi dipol magnetyczny, odpowiedzialny za przyciąganie przedmiotów metalowych oraz wzajemne odpychanie magnesów, zależnie od kierunku ich przyłożenia. Zetknięcie magnesu neodymowego biegunem N do S spowoduje ich przyciągnięcie, natomiast w przeciwnym układzie biegunów nastąpi odpychanie z pełną siłą magnetyczną.

Magnesy neodymowe posiadają, podobnie jak inne magnesy znane na ziemi, dwa bieguny o oznaczeniu N oraz S. Magnesy dwubiegunowe są najbardziej znanymi oraz powszechnie stosowanymi magnesami na ziemi. Istnieją jednak również magnesy wielobiegunowe o różnorodnym zastosowaniu, które stosuje się w różnych branżach np. jako elastyczne magnesy na lodówkę czy różnego rodzaju sprzęgła magnetyczne. Magnesy wielobiegunowe znalazły również zastosowanie przy produkcji silników elektrycznych o bardziej złożonej budowie. Tak zwane dielektro-magnesy są rodzajem magnesów, które posiadają bieguny rozchodzące się we wszystkich kierunkach. Tego typu magnesy uzyskuje się poprzez metodę prasowania sproszkowanego materiału w polu magnetycznym w wyższej temperaturze lub poprzez wtryskiwanie materiału do wybranej formy, na którą w tym samym czasie oddziałuje pole magnetyczne.

Istnieje również teoria istnienia magnesów jednobiegunowych. Jak do tej pory nie udało się odnaleźć tego typu magnesu jednobiegunowego na ziemi. Tego typu magnes elementarny, zwany przez naukowców magnonem, ma podobno występować w kosmosie oraz czeka na odkrycie. Ta teoria nie została jednak potwierdzona.

Najlepszym sposobem na oznaczenie biegunów na magnesie jest użycie standardowo przyjętych kolorów: niebieskiego dla bieguna N (północnego) oraz czerwonego dla bieguna S (południowego). Magnes neodymowy jest jednym z najsilniejszych magnesów dostępnych na rynku pod względem oddziaływania magnetycznego na inne przedmioty.

Niestety, przekrojenie jednego magnesu na dwie części skutkuje powstaniem dwóch odrębnych magnesów dwubiegunowych. Taki sam efekt zaobserwujemy, jeśli kolejne rozcięcie tych magnesów przeprowadzimy na równe części. W rezultacie powstaną cztery magnesy dwubiegunowe.

Bieguny magnetyczne, zwane "enes" i zapisywane jako "ns", są punktami w magnesie, gdzie siła pola magnetycznego osiąga swoje maksimum.
Oznaczenie N reprezentuje biegun północny magnesu, podczas gdy S odpowiada biegunowi południowemu każdego magnesu. Jeśli do magnesu neodymowego zbliży się drugi magnes tymi samymi biegunami, dojdzie do odpychania. Natomiast złączenie magnesów przeciwnymi biegunami skutkuje przyciąganiem.

Już w starożytności odkryto pewną interesującą regułę - niektóre obiekty przyciągają inne przedmioty. W zależności od materiał, z jakiego wykonany jest dany przedmiot, magnes wciąga wszystkie obiekty wykonane z żelaza lub stopu metali z rodziny ziem rzadkich, na które działa pole magnetyczne.

Dodatkowo, zauważono, że każdy przedmiot wykonany z żelaza może uzyskać dodatkowe właściwości magnetyczne, będąc w obrębie silnego magnesu. Jednak nie będą osiągać na stałe właściwości magnetycznych, o ile zostaną wystawione na długotrwałe działanie silnego pola magnetycznego.

W ten sposób można stworzyć na przykład silny magnes neodymowy.