Magnesy neodymowe to dziś najmocniejsze rodzaje magnesów, jakie udało się do tej pory stworzyć. Pod koniec XX wieku w dublińskim instytucie Trinity College naukowiec Michael Coey wymyślił nieznany dotychczas materiał magnetyczny o bardzo interesującym wzorze Sm₂Fe₁₇N₂. Proces jego produkcji opierał się o syntezę rozdrobionego żelaza oraz samaru, które sprasowane w polu magnetycznym o dużej mocy wraz z nowym składnikiem – azotem, uzyskały temperaturę Curie aż do 470°C oraz namagnesowanie w okolicach 0,9T. Nie jest to wynik zbliżony do poziomu neodymowych magnesów, lecz nowo opracowany skład samaru faktycznie sporo przewyższał pierwsze z produkowanych magnesów. Koniec XX wieku przyniósł dalsze odkrycia w dziedzinie mocnych magnesów oraz metod ich produkowania.
Opracowany został nano-krystaliczny materiał magnetyczny, złożony z ziaren o wielkości mniejszej niż 100 nm. Ziarna, które zostały odkryte nano-kryształów, w przeciwieństwie do monokryształów oddzielone są od siebie przestrzenią o dużo większej mocy powierzchniowej i mniej uporządkowanej strukturze. Dzięki zastosowaniu, na etapie spiekania pierwiastków z grupy ziem rzadkich wraz z domieszką żelaza, charakteryzują się wysokim poziomem remanencji magnetycznej. Bardzo dobre właściwości magnetyczne biorą się też z jeszcze jednego aspektu, czyli połączenia magnetycznych momentów neodymu z żelazem. Umożliwia to doskonałe namagnesowanie opisywanych magnesów.

Pierwsze znane testy oraz badania nad stopami metali nadającymi się do stworzenia silnych magnesów rozpoczęły się w 1966 roku. Właśnie w tamtym okresie G. Hoffer oraz K. Strnat z laboratorium Air Force Materials , rozpoczęli pracę nad magnetykami, zrobionymi z metali zaliczanych do tak zwanej grupy metali ziem rzadkich. Początkowo pierwsze materiały, które planowano zastosować do produkcji mocnych magnesów, opierały się na bazie żelaza, kobaltu i lekkich lantanowców, do których zaliczamy: cer Ce, prazeodym Pr, neodym Nd, lantan La, itr Y oraz samar Sm. Lantanowce, które zostały wymienione wykazują szczególne zdolności, takie jak możliwość silnego namagnesowania, ale posiadały bardzo niską temperaturę Curie. Wytwarzane dzisiaj silne magnesy neodymowe zawierają obok żelaza też lekkie lantanowce, co im zapewnia dużą anizotropię magneto-krystaliczną, a poza tym uzupełnia się ten skład o kilka procent kobaltu w celu podwyższenia całkowitej temperatury Curie. Pierwsze silne magnesy zostały opracowane na początku lat 70-tych wykorzystując samar w formie sproszkowanych ziaren wraz z innymi lantanowcami. Wymyślony został nieznany dotychczas, potężny magnes SmCo₅. Produkcja opierała się na ukierunkowaniu ziaren rozdrobnionego stopu w polu magnetycznym przy spiekaniu. Tworzenie gotowych magnesów wykonywano w warunkach temperaturowych około 1120°C przy końcowym wyżarzaniu w temperaturze 850°C. Finalnym procesem tworzenia silnego magnesu było magnesowanie całości w wysokim polu magnetycznym 2T. Dzięki temu procesowi temperatura Curie prototypowego magnesu podwyższyła się do 745°C.

W pierwszej kolejności najważniejszymi odbiorcami mocnych magnesów są firmy produkujące urządzenia pomiarowe, elektroniczne, elektryczne, przedsiębiorstwa motoryzacyjne czy dostarczające różnego rodzaju maszyny przemysłowe. Siłę magnetyczną doceniła również branża meblowa, odzieżowa, zwłaszcza związana z odzieżą medyczną, podmioty oferujące zamykania do portfeli oraz torebek oraz rzecz jasna branża reklamowa.

Na dzień dzisiejszy produkuje się magnesy neodymowe głównie na kontynencie azjatyckim. Podstawowym producentem oraz dostawcą tego typu wyrobów stały się Chiny, z powodu kontrolowania większości złóż pierwiastków ziem rzadkich na świecie. Do przemysłowego produkowania silnych magnesów zastosowanie znalazły przede wszystkim dwie grupy związków: Nd₂Fe₁₄B i Sm₂Fe₁₇N₂. Są to magnesyoparte o neodym i magnesy o strukturze nano krystalicznej, cechujące się nie tylko dużym stopniem namagnesowania, ale także wysoką remanencją magnetyczną. Wykorzystanie magnesów o dużej mocy jest bardzo różnorodne. Głównymi grupami odbiorców zostały przedsiębiorstwa zajmujące się produkcją, projektujące urządzenia elektryczne, elektroniczne, zwłaszcza firmy motoryzacyjne, stosujące wydajne silniki hybrydowe oraz elektryczne. Do produkcji silników tego typu stosuje się magnesy neodymowe ze stopu ze związkami ograniczającymi spadek wydajności magnesów w wysokich temperaturach takimi, jak dysproz (Dy) oraz Terb (Tb). Dzięki zastosowaniu powyższych pierwiastków, poprawiono w znacznym stopniu magnetyczną koercję, a także całościową wydajność silnych magnesów używanych w sprzęcie elektrycznym o większej mocy nominalnej. W Stanach Zjednoczonych już od dawna prowadzone są specjalistyczne badania przez specjalnie do tego celu powołany Instytut Rare Earth Alternatives in Critical Technologies (REACT), zajmujący się opracowywaniem nowoczesnych stopów. Przed kilku laty ARPA-E przyznała blisko 32 miliony dolarów na finansowanie projektów oraz badań w ramach programu Rare-Earth Substitute, to znaczy możliwości opracowania substytutów metali ziem rzadkich jako zastępstwo dla pierwiastków występujących naturalnie, występujących na terenie Azji.

Produkowanie magnesów na bazie neodymu jest oparte o dwie technologie. W Japonii używana jest metoda spiekania mieszanin proszków, a w Stanach Zjednoczonych popularność zyskała metoda szybkiego chłodzenia. W zależności od oczekiwań, magnesy z neodymu można również wytwarzać poprzez zastosowanie innych domieszek, między innymi miedzi, aluminium czy galu. Przez takie domieszki można korygować właściwości magnetyczne samego magnesu, jego wytrzymałość oraz możliwość pracowania w wysokim zakresie temperatur . Można nawet sprawić, że struktura magnesu będzie odporna na atmosferyczne warunki, na przykład wodę, która może spowodować zmiany korozyjne. Natomiast systematyczne dopracowywanie metalurgii proszków doprowadziło do otrzymania nowych stopów, które wpłynęły w dużym stopniu na podniesienie tak zwanej temperatury Curie. Wykonany nowoczesną metodą produkcyjną magnes z neodymu, osiąga namagnesowanie na poziomie 1,6T, czyli o wiele wyższe na przykład od ziemskiego pola magnetycznego.

Nowoczesne magnesy oparte na neodymie - historia powstania. Podczas kiedy były projektowane coraz to nowe silne magnesy oparte o samar, na początku lat osiemdziesiątych zostały odkryte bardzo ciekawe magnetyczne cechy związku neodymu z dodatkiem boru oraz żelaza. Amerykańska firma GM stworzyła w 1984 roku związek o wzorze Nd₂Fe₁₄B, mające skład ponad 70% żelaza, 15% neodymu, 6% boru. Przemysłowy proces tworzenia silnych magnesów neodymowych polega na dwóch metodach. Zakład Sumitomo z Japonii, będący w grupie Hitachi, tak samo jak przy magnesach smarowych, wykorzystywał technikę spiekania materiałów w formie proszku, co pozwalało uzyskać gęste magnesy.

W Stanach Zjednoczonych silne magnesy neodymowe wytwarzano w firmie General Motors techniką bardzo szybkiego ochładzania stopionego proszku izotropowego. Z jakich powodów użycie boru, neodymu oraz żelaza okazało się o wiele bardziej wydajne? Wykorzystanie neodymu znacznie mniej kosztowało, niż w przypadku samaru, a poza tym neodym posiada lepsze właściwości magnetyczne. Ale temperatura Curie neodymu nie była na odpowiednim poziomi, z tego też powodu zdecydowano się na podwyższenie tejże temperatury do 530°C. Taką wartość otrzymano przez dodanie do puli składników boru. Poza tym można również w pewien sposób zmieniać właściwości magnetyczne, poprzez wprowadzenie do magnesu pomocniczych pierwiastków, takich jak gal Ga, miedź Cu, niob Nb oraz glin Al.

Neodymowe magnesy często posiadają także w powłoki chroniące przed korozją i zabezpieczające przed szkodliwymi warunkami atmosferycznymi. Jest to realizowane przez nałożenie cieniutkiej warstwy niklu lub miedzi np. w uchwytach magnetycznych do poszukiwań, czyli magnesach stosowanych do sprawdzania dna jezior, rzek i mórz. Opracowywane są również nowe typy magnesów neodymowych, a dzięki postępowi w metalurgii, powstają coraz to nowe łączenia metali charakteryzujące się zwiększoną koercją, jak też magnesy posiadające znacznie wyższą temperaturę Curie oraz możliwości namagnesowania stopów, przekraczające 1,6Tesli.