Magnesy na bazie neodymu to obecnie najmocniejsze rodzaje magnesów, jakie do tej pory stworzono. W 1990 roku w dublińskim instytucie Trinity College Michaelowi Coeyowi udało się stworzyć wcześniej nieznany materiał magnetyczny o strukturze chemicznej Sm₂Fe₁₇N₂. Jego proces wytworzenia był realizowany w syntezie proszków samaru oraz żelaza, które sprasowane w polu magnetycznym o dużej mocy razem z dodatkiem azotu, uzyskały temperaturę Curie aż do 470°C i namagnesowanie w okolicach 0,9T. Nie są to wyniki zbliżone do poziomu magnesów wykonanych z neodymu, ale opracowany wtedy materiał faktycznie sporo przewyższał pierwsze z magnesów wykorzystujących ten pierwiastek. Ostatnie lata minionego wieku przyniosły kolejne pomysły w obszarze mocnych magnesów oraz sposobów ich produkcji.
Opracowany został materiał oraz strukturze nano-krystalicznej, zbudowany z malutkich ziaren o średnicy mniejszej niż 100 nm. Nowo odkryte ziarna nano-kryształów, w odróżnieniu od do monokryształów są od siebie oddzielone przestrzenią o dużo większej mocy powierzchniowej oraz bardziej nierównomiernej strukturze wewnętrznej. Dzięki zastosowaniu, w czasie spiekania mieszaniny pierwiastków z rodziny ziem rzadkich wraz z domieszką żelaza, cechują się remanencją magnetyczną na wysokim poziomie. Świetne magnetyczne właściwości wynikają również z jednej ważnej rzeczy, to znaczy połączenia magnetycznych momentów żelaza oraz neodymu. Jest dzięki temu możliwe bardzo dobre magnesowanie neodymowych magnesów.

Silne magnesy oparte na neodymie - jak zostały wymyślone. Podczas gdy naukowcy projektowali następne magnesy o dużej mocy oparte o samar, na początku lat osiemdziesiątych zostały odkryte nieznane dotychczas właściwości magnetyczne związku neodymu w połączeniu z żelazem i borem. Amerykańska firma GM rok po odkryciu stworzyła związek o wzorze Nd₂Fe₁₄B, w proporcji ponad 70% żelaza, 15% neodymu, 6% boru. Proces wytwarzania silnych magnesów neodymowych opiera się na dwóch metodach. Zakład Sumitomo z Japonii, wchodzący w skład firmy Hitachi, tak samo jak w przypadku silnych magnesów produkowanych z samaru, wykorzystywał technikę spiekania odpowiednio przygotowanego proszku, dzięki czemu uzyskiwano gęste magnesy.

W USA neodymowe magnesy były tworzone w zakładach firmy GM sposobem bardzo szybkiego ochładzania roztopionego proszku izotropowego. Z jakich powodów połączenie neodymu z żelazem oraz borem dało znacznie lepsze rezultaty? Wykorzystanie neodymu okazało się o wiele tańsze, niż w przypadku samaru, a dodatkowo neodym ma znacznie lepsze parametry magnetyczne. Ale temperatura Curie tego pierwiastka była zdecydowanie za niska, z tego też powodu zdecydowano się na podwyższenie tejże temperatury do 530°C. Taką wartość otrzymano przez dodanie do puli składników boru. Poza tym można również w pewien sposób modyfikować właściwości magnetyczne, dzięki wprasowaniu do stopów innych pierwiastków, takich jak gal Ga, miedź Cu, niob Nb oraz aluminium Al.

Neodymowe magnesy często posiadają także w specjalne powłoki chroniące przed korozją i mające zabezpieczające działanie przed oddziaływaniem niekorzystnych warunków pogodowych. Realizuje się to przez dołożenie cieniutkiej warstwy niklu lub miedzi np. w uchwytach magnetycznych do poszukiwań, to znaczy magnesach używanych do przeszukiwania dna akwenów wodnych. Inżynierowie cały czas opracowują nowocześniejsze magnesy neodymowe, a przez ciągły postęp w technologii metalurgicznej proszków, konstruowane są nieznane wcześniej łączenia metali cechujące się zwiększoną koercją, jak również magnesy o znacznie wyższej temperaturze Curie i możliwości namagnesowania stopów, większej niż 1,6T.

Przede wszystkim głównymi odbiorcami magnesów są podmioty wytwarzające urządzenia pomiarowe, elektroniczne, elektryczne, przedsiębiorstwa motoryzacyjne oraz produkujące różnego rodzaju maszyny przemysłowe. Możliwości magnetyczne bardzo również ceni branża meblarska, oferująca odzież, zwłaszcza związana z ubraniami medycznymi, podmioty dystrybuujące zapięcia do galanterii oraz szeroko pojęta reklama.

Pierwsze znane testy oraz badania nad stopami nadającymi się do wytwarzania silnych magnesów miały swój początek ponad 50 lat temu. Właśnie w tamtym okresie naukowcy K. Strnat oraz G. Hoffer z laboratorium Air Force Materials , zaczęli szeroki zakres badań nad nowymi materiałami, składającymi się z metali należących do tak zwanej grupy metali ziem rzadkich. Na samym początku testowane stopy metali, które zamierzano wykorzystać do stworzenia silnych magnesów, były oparte o żelazo, kobalt i lekkie lantanowce, do jakich można zaliczyć: cer Ce, prazeodym Pr, neodym Nd, itr Y, samar Sm i lantan La. Te mało znane metale wykazują charakterystyczne zdolności, takie jak możliwość silnego namagnesowania, jednak problemem była niska temperatura Curie. Dzisiaj produkowane magnesy neodymowe o dużej sile w swoim składzie posiadają prócz żelaza też domieszkę odpowiednio dobranych lantanowców, co im zapewnia dużą anizotropię magneto-krystaliczną, a oprócz tego dokłada się do nich kilka procent kobaltu żeby podnieść poziom temperatury Curie. Debiutanckie neodymowe magnesy zostały opracowane około 50 lat temu ze sproszkowanych ziaren samaru wraz z innymi pierwiastkami z rodziny lantanowców. Stworzono pierwszy na świecie, silny magnes typu SmCo₅. Produkcja opierała się na zjawisku kierunkowania kryształów stopu w formie proszku w polu magnetycznym w czasie spiekania. Spiekanie gotowych magnesów było realizowane w warunkach temperaturowych około 1120°C przy końcowym wyżarzaniu w temperaturze 850°C. Ostatnim z procesów produkowania silnego magnesu było magnesowanie całości w wysokim polu magnetycznym 2T. Po zastosowaniu tej technologii temperatura Curie magnesów SmCo5 podwyższyła się do 745°C.

Na dzień dzisiejszy wytwarza się neodymowe magnesy głównie na kontynencie azjatyckim. Podstawowym producentem i eksporterem takich wyrobów zostały Chiny, z uwagi na kontrolę większości pokładów niezbędnych do tego pierwiastków. Do wytwarzania przemysłowego magnesów o dużej mocy stosuje się głównie dwie grupy związków: Nd₂Fe₁₄B oraz Sm₂Fe₁₇N₂. Są to magnesyneodymowe i magnesy posiadające strukturę nanokrystaliczną, charakteryzujące się nie tylko najwyższym stopniem namagnesowania, lecz również dużą remanencją magnetyczną. Użycie magnesów o dużej mocy jest naprawdę szerokie. Podstawowymi grupami odbiorców są podmioty z branży produkcyjnej, wytwarzające urządzenia elektroniczne oraz elektryczne, zwłaszcza firmy zajmujące się motoryzacją, wykorzystujące wysoko wydajne silniki hybrydowe oraz elektryczne. Przy wytwarzaniu takich silników używa się neodymowych magnesów ze stopu ze związkami ograniczającymi spadek wydajności magnesów w podwyższonych temperaturach na przykład takimi jak dysproz (Dy) oraz Terb (Tb). Dzięki zastosowaniu tych związków, znacznie powiększono magnetyczną koercję i całościową wydajność silnych magnesów stosowanych w urządzeniach elektrycznych o dużej mocy. W Stanach Zjednoczonych już od kilkudziesięciu lat realizowane są badania przez powołany specjalnie do takich celów Instytut Rare Earth Alternatives in Critical Technologies (REACT), który ma zadanie opracowywać alternatywnych stopów. Przed kilku laty ARPA-E desygnowała prawie 32 miliony dolarów na rozwój projektów w programie Rare-Earth Substitute, to znaczy możliwości stworzenia substytutów metali ziem rzadkich jako alternatywę dla naturalnych złóż pierwiastków, występujących na terenie Azji.

Produkowanie magnesów na bazie neodymu oparte zostało na dwóch metodach. W japońskich firmach stosowana jest technika spiekania mieszanin proszków, a w Stanach Zjednoczonych popularność zdobyła metoda opierająca się o szybkie chłodzenie. Zależnie od potrzeb, magnesy neodymowe wytwarza się poprzez zastosowanie dodatkowych domieszek, na przykład miedzi, aluminium czy galu. Dzięki takim domieszkom da się kontrolować parametry magnetyczne magnesu, jego zakres wytrzymałości oraz możliwość pracy w wysokich temperaturach . Można nawet sprawić, że struktura magnesu będzie odporna na działanie na szkodliwe warunki atmosferyczne, w tym wodę, która powoduje korozję. Za to ciągłe poprawianie procesów metalurgicznych doprowadziło do uzyskania nowych materiałowych stopów, które wpłynęły w dużym stopniu na podniesienie temperatury Curie. Wyprodukowany nowoczesną metodą produkcyjną magnes neodymowy, może osiągnąć namagnesowanie na poziomie 1,6T, czyli znacznie większe chociażby od pola magnetycznego Ziemi.